Review: Yoshi’s New Island
Nintendo is een bedrijf dat vaak oude klassiekers opnieuw uitbrengt in een iets ander jasje. Zo ook de klassieker Yoshi’s Island, dat enkele weken geleden verscheen onder de noemer New Island. Is de spin-off met het spuwende ambifie zo goed als zijn voorgangers, of is het een schaamteloze kopie geworden?
Het woordje New in de titel doet suggereren dat Nintendo hetzelfde trucje heeft uitgehaald met deze franchise als met New Super Mario Bros, en dat klopt. Yoshi’s New Island is een HD-versie van een klassieker met dezelfde gameplay in een moderner jasje. Baby Mario en Baby Luigi worden door de ooievaar naar hun ouders gebracht, maar vallen onderweg te pletter tussen de Yoshi-dinosaurussen. Mario en Luigi worden gescheiden, maar voelt via telepathie – echt waar – aan waar zijn broertje zich bevindt, en dus helpen de dino’s hem op weg.
Eenvoudig
De gameplay is redelijk eenvoudig. Je bestuurt Yoshi en moet het einde van elk level zien te halen zonder Mario te verliezen. Vijanden die je tegenkomt kun je doden door erop te springen of ze in te slikken. Vervolgens kun je ze uitpoepen als een ei, die je kunt gebruiken om andere vijanden of interessante voorwerpen omver te kegelen.
Waar de nieuwe Yoshi’s Island zich met het origineel uit 1995 weet te onderscheiden, zijn de nieuwe soorten eieren die Yoshi kan uitbroeden. Zo is er een gigantisch ei die je enkel kunt verkrijgen door een net zo gigantische vijand in te slikken… en uit te poepen. Ook zijn er metalen eieren die je helpen onder water te zwemmen.
Inspiratieloos
Nieuw is de mogelijkheid om Yoshi om te toveren in een wagentje en hem rond te rijden. Maar de logica daarachter is ver te zoeken. Helaas zijn de verschillen en vernieuwingen op één hand te tellen, en dat is wel wat spijtig. Het is nagenoeg hetzelfde spel als twintig jaar geleden en het vlak verhaaltje boeit ons ook niet echt.
Yoshi’s New Island is een kloon van het origineel, enkel aangepast aan de minimumvereisten die gamers anno 2014 opleggen. De weinige vernieuwingen die het spel telt zijn inspiratieloos, onlogisch en zelfs niet eens leuk. Toch is het een game waar de nostalgische zielen onder ons meteen weer van zullen glunderen. Het speelt nagenoeg als het origineel, dus wil je na twintig jaar nog eens Yoshi onder handen nemen, dan weet je welke game je moet halen.
