Review: The Last of Us.

The Last of Us is de nieuwste telg in de Naughty Dog stal.
Deze gamestudio ken je waarschijnlijk wel van franchises zoals: Crash Bandicoot, Jak & Daxter en Uncharted.

Bovenstaande zijn een mooie referentie en het was dan ook watertanden bij het zien van de eerste beelden enkele maanden terug. In de tussentijd werd de game gehyped op het internet als potentiële game of the year nog voor iemand het zelfs al gespeeld had.

Je kunt dus best stellen dat ik kritisch aan de game begon aangezien het nu maar beter mijn verwachtingen kon inlossen.

Laat ons beginnen met het verhaal, The Last of Us is een verhaal over overleven in een wereld ten onder gegaan aan een virus, een virus waardoor het merendeel van de bevolking in een uitgebreide variëteit van ‘infected’ is veranderd. Deze ‘infected’ zijn een soort monsterlijke mensen die niets liever willen dan jouw leven tot een einde te brengen.

Je speelt als Joel, een smokkelaar die door omstandigheden een klein meisje, genaamd Ellie moet ‘smokkelen’.
Dit speelt zich een dikke twintig jaar de uitbraak af en doordat de meeste mensen ondertussen praktisch allemaal geïnfecteerd zijn, zijn de steden dan ook volledig overwoekerd door de natuur. Kort samengevat een leuke spelomgeving en visueel interessant voor de speler.

Toegegeven de rode draad van het verhaal staat hierboven in enkele zinnen uitgelegd, niet bijster origineel dus het zal om diepgang moeten draaien. Iets waar ik zwaar behoefte aan heb met al die hersenloze zombiegames tegenwoordig. The Last of Us geeft je ook diepgang, in de vorm van diepgaande emotionele relaties tussen de personages en een realistische weergave van hoe het écht is om te overleven. Hierdoor voel je je zelfs soms schuldig wanneer je iemand uit de weg moet ruimen puur om zelf te kunnen overleven.

Na Uncharted weet Naughty Dog ondertussen ook al hoe ze deftig een verhaal moeten vertellen, je kunt je dus aan goeie dialogen verwachten met de nodige occasionele humor.
Gaandeweg leren Joel en Ellie elkaar beter kennen en dit merk je ook in de gameplay  naarmate je langer aan het spelen bent. The Last of us speelt als een horror-survivorgame maar neemt ook de tijd om er af en toe puzzel-elementen in te steken.
Jammergenoeg zijn de puzzels niet echt gevariëerd en bestaan deze meestal uit het vinden van een ladder of een vlot om jezelf of Ellie naar de overkant te krijgen.

Om te overleven kun je Joel laten ‘luisteren’, hierdoor kan hij de vijanden vanop afstand zien en kun je ze gemakkelijker stealthy om zeep helpen.
Er zijn verschillende infected waaronder: runners, clickers en bloaters, voor deze zijn er per stuk bepaalde wapens of tactieken die altijd beter werken. Aan jou dus om talloze keren te sterven alvorens dat te weten te komen.

Je beschikt over een uitgebreid arsenaal om je vijanden uit de weg te ruimen, buiten het brede assortiment aan vuurwapens kun je hoofden of andere ledematen met een koevoet,baseball bat of loden pijp gaan bewerken. Vanop afstand kun je natuurlijk ook altijd gebruik maken van een rookbom,nagelbom,baksteen,molotov om iemand te verminken.
Als de situatie er zich toe leent kun je natuurlijk ook gewoon je blote vuisten gebruiken en dit raad ik ten zeerste aan. De gevechten zijn heel proper geanimeerd en het is altijd leuk om te zien hoe Joel hierbij zijn omgeving gebruikt. Verwacht je aan brutale scenes waarbij je meer dan eens rare geluiden in je living zal maken wanneer je ze ziet.

Er zit veel variëteit in de gameplay zoals we dat gewoon zijn van de Uncharted franchise, zo zal je op een bepaald stuk met je voet aan een touw vasthangen en ondersteboven de slechterikken moeten afknallen om ze te voorkomen dat ze Ellie kidnappen. Die variëteit zorgt ervoor dat de formule van het totaalpakket niet begint tegen te steken, en na 15u in de game gestoken te hebben zou ik gerust nog kunnen spelen. Een ideale speelduur aangezien ik het veel korter had verwacht omdat ik mij op de Uncharted games baseerde. Hiernaast heb je ook nog een leuke multiplayer waarbij je elkaar kan proberen te overleven, goed voor uren extra speeltijd.

Tijdens de game ben je ook constant op zoek naar waardevolle voorwerpen die je vooruit kunnen helpen aangezien je de meeste van je wapens of medi-kits zelf kan maken en hierdoor kun je niet anders dan op zoek gaan. Sommige wapens kun je weliswaar alleen maar upgraden aan een workbench en als je genoeg onderdelen hebt.

Het zijn soms de kleine dingen die het hem doen, zo was ik gecharmeerd toen ik zag dat wanneer je in je inventory gaat om iets te herstellen dat je daadwerkelijk Joel ziet die zijn rugzak afneemt en bezig is. Het is de compilatie van talloze dergelijke details die het geheel geloofwaardiger maakt en daardoor een betere ervaring oplevert.

Als je een PS3 hebt moet je deze in huis hebben, als je nog even wacht tot hij zakt in prijs dan heb ik daar begrip voor. Als je geen PS3 hebt, ga dan naar iemand die je kent met eentje en beroof jezelf niet van de ervaring.

Playroom: 10/10