Zoals de eerste game van homefront hebben we bij ” revolution ” ook weer dat haat liefde gevoel en dat terwijl het game veel potentieel had.

De openingsscène van homefront was dan ook zeer  confronterend:

Verhaal :

Je werd weggevoerd door de Koreaanse bezetters met een busje terwijl buiten ouders voor de ogen van hun kind standrechtelijk werden geëxecuteerd en anderen hun hersenen tegen je busraampje spatten omdat ze wilden ontsnappen .

De toon is gezet !

Ook latere scenes in de game waren behoorlijk heftig: je verstoppen in een massagraf bij een sportstadium was behoorlijk gruwelijk , en gaf je als speler een behoorlijk ongemakkelijk gevoel .

Het door Korea bezette Philadelphia bestaat uit verschillende stadsdelen die vooral bestaan uit rode en gele zones.

• De gele zone’s zijn het meest gevaarlijk omdat daar de Korean People’s Army (KPA) met ijzeren vuist regeert, de burgers zijn volledig lamgeslagen door de bezetters  letterlijk en figuurlijk .
  De beste manier om daar te overleven is sluipen en uit het zicht van de bezetters te blijven .
• In de rode zones is het meer een niemandsland en wat makkelijker om je als rebel  ( verzetsstrijder ) te laten gelden . Hier kan je dan KPA gebieden veroveren en zo aan macht en invloed winnen.
  Als dat een succes is , krijg je nieuwe missies en opdrachten in de gele zones en ga je verder naar het volgende stadsdeel , waar eigenlijk weer het zelfde liedje afspeelt .

Gameplay :

De game is redelijk redelijk repetitief en voorspelbaar .

in andere games heb je soms ook dat gevoel maar daar heb je dan ook wel een overvloed aan zijmissies, variaties en activiteiten, verhaal en uitdiepen van de personages enz …

Homefront : The Revolution mist dat.

je begint al meteen met Ethan Brady, een een zwijgzame gast die volstrekt inwisselbaar is .

Een goede band met je mede verzetsstrijders komt er dan ook niet van in huis , je doet wat ze je opdragen en klaar is dat …

er zit niet echt een persoonlijk iets in de game , ook niet je vijanden , ja hoor de KPA is slecht maar het blijft ook maar kanonnenvoer.

De game is op actie gebied wel intens en nagelbijten omdat je als guerrillastrijder te werk moet gaan .

Met zelfgemaakte bommen, op afstand bestuurbare autootjes, granaten, maar vooral ook gemodde wapens waar je traag maar zeker de KPA laat afzien .

Enkel met wat rond lopen en schieten kom je er niet, je moet echt gebruik maken van je arsenaal .

Een leuk puntje is dat je van je pistool een “uzi” kunt maken in amper 5 seconden  en dan heb je nog kruisbogen , vlamenwerpers , …

De afwerking van de game is slordig:

Bij elke “autosave” zijn er korte haperingen wat zeer vervelend is .

De game had zeker nog enkele weken afwerking kunnen gebruiken waardoor ik vrees voor een minder succes van verkoop .

Graphics :

de afwerking slordig te noemen.

De framerate heeft moeite 30 frames per seconden bij te houden en gaat zelfs onder de 20 fps.

De ontwikkelaar belooft dit met patches te op te lossen , maar de reeds verschenen day one patch heeft dit in ieder geval nog niet weten op te lossen.

Aan alles merk je dat de game eigenlijk nog een paar weken poets had kunnen gebruiken.

Conclusie :

Homefront : The Revolution is niet echt geworden wat het had willen zijn.

Veel goede ideeën die niet volledig op zijn pootjes terecht zijn gekomen wat jammer is.

De game kon veel beter geweest zijn .

Score :

6.3/10