Het einde van een 20 jaar durende epos is aangebroken,

wat allemaal begon met X-men, de allereerste film met introductie van Hugh Jackman als The Wolverine, eindigt nu met de nieuwe cast als de Prequal X-men die begon in First Class.

Nooit werd de term reboot genomen, eerder werd slim gespeeld om in te spelen op het origine verhaal van een origine.

Na 20 jaar lijkt hier einde mee te komen wanneer het verhaal oud de eerste generatie Xmen met “The Last Stand” lijkt te parallelliseren met de nieuwe generatie Xmen in Dark PhoeniX.

Beiden brengen het verhaal van Jane Grey en haar Mutant krachten die onderdrukt werden voor haar veiligheid, die toch door de psychische muur van Charles Xavier lijken te breken.

Net zoals in Xmen: The Last stand draait het in Xmen: Dark PhoeniX om Jean Grey.

Alles begint in de proloog waar Jean haar krachten beginnen te ontluiken en een gevaar voor haarzelf en al wie rond haar.

Charles Xavier neemt Jean onder zijn hoede met zijn school for gifted childeren, en legt een psychische rond haar herinneringen en krachten om deze te onderdrukken.

Een onderdrukking die te lang duurt wanneer deze dreigt door deze barrière te breken.

Het is dan ook tijdens een gevaarlijke missie om de bemanning van een ruimtetuig te redden dat alles fout gaat.

De Xmen, in vraag/opdracht van de president gezonden naar de ruimte zetten alles op spel om de bemanning te redden.

Charles die zeker is van hun positie als heldenstatus met een directe verbinding met de president alsof ze de “Thunderbirds” zijn,voelt  narigheid hangen..

Het is tijdens deze foute missie dat Jean cracks krijgt in haar bariere en het verleden naar boven begint te komen..

Met een mislukte missie, die de Xmen schuld van treffen volgens de president, vervalt hun beschermde status en geraakt Jean verloren in haar eigen bewustzijn.

De alter ego van Jean , onder de noemer Dark Phoenix neemt ook controle over Jean waardoor het nog moeilijker word om deze  terug in zijn kooi te krijgen.

Alsof het nog niet erger kan , blijkt er nog een andere entiteit of persoon het gemunt te hebben op Jean om haar krachten in hun voordeel te gebruiken.

 Een verloren Jean wend zich tot niemand minder dan Magneto voor hulp, maar wanneer dit fout loopt mag je van zeker zijn dat de wereld in gevaar dreigt te vallen wanneer Jean haar krachten verder ontluiken.

poging nr 2 voor een reed vertelde verhaal.. zo voelt het aan.

Enigste verschil is dat het nu puur en centraal over Jean Gery en de krachten van Dark Phoenix gaan in deze productie,

Dit terwijl in The Last stand dit als een side-story werd behandeld en de focus lag op de oorlog tussen Magneto en zijn tem en de Xmen, dit allen in een oorlog om een drug die Mutant krachten weg nam.

Dat Xavier een directe lijn met de overheid heeft, maakt de zijn Xmen nogal over commercieel overkomen als een of andere CIA, FBI, special ops team…

Een publieke heldenstatus die al snel in het hoofd dreigt te slaan.

een positie van staan en vallen die al snel kan gebeuren.

Het is ook een sfeer die Simon Kinberg weer bij te houden in zijn eerste volledig zelf geschreven en registreerde productie.

Xmen: Dark Phoenix voelt een beetje traag en verwaarloost aan.

toegeven er bestaan betere edities in de franchise en voor een of andere reden wist deze Dark Phoenix niet echt de tempo en  rush van eerdere titels te volhouden.

Verhaal komt traag op gang, zonder spoilers vrij te geven bieden bepaalde gebeurtenissen zich aan  in begin van Dark Phoenix waardoor de sfeer word gebroken …

Qua ervaring mist Simon Kinsberg hier de bal met een gebrek aan ervaring in regie en dat is onmiddellijk voelbaar ook.

er voelt niets nieuws aan, scenes werden al teveel gedaan in eerdere reeksen en het voelt afgezaagd aan.