Online krijgt Werewolf : The Apocalypse – Earthblood niet at te lovende recensies van diverse media van een 4 tot een 5/10.

Nochtans zo slecht is Werewolf : The Apocalypse – Earthblood niet in onze nobele mening.

Toegeven het is geen meesterwerk in grafische prestatie en de cutscenes voelen wat gedateerd aan, maar voor een no brainer game lijkt deze wel te werken met een duidelijk achtergrond verhaal en de nodige ontspanning die het nalaat.

Werewolf: The Apocalypse heeft ook niet echt een vlotte progressie achter de rug en misschien is het daarom ook wat merkbaar aan zijn engine en gameplay.

Pre-productie begon in 2016, na de aankoop in 2015 door Paradox Interactive die via Focus Home Interactive (je kent ze wel van onder andere Sherlock Holmes Games) zou lanceren … tot Nacon in 2018 de Publisher werd.

7 jaar later is de Werewolf dan eindelijk op de markt beschikbaar.

Verhaal:

Na een verbanning uit de clan keert jou personage Cahal terug naar zijn wolfpack.

Jaren nadat hij de controle verloor bij de dood van zijn vrouw , en per ongeluk een van zijn vrienden om het leven brengt in blinde fury, keert Cahal terug naar zijn roedel en zijn dochter.

De walk of shame ligt behoorlijk zwaar bij Cahal waar hij doorheen het verhaal vaak mee worstelt met de gebeurtenissen.

Nu terug bij de Fianna stam ontmoet je voor de eerste keer in jaren je vrienden en geliefden.

Je clan heeft jou nodig in de strijd tegen Endron International, een multinational die door de corrupte Wyrm word aangestuurd en de volledige eco-systeem en natuur plundert voor  al zijn grondstoffen en waardevolle delen.

Een bedreiging voor Gaia, moeder natuur en jou familie.

Jou missie om te infiltreren zal jou aanleren hoe je jou woede dient te beheersen als jij als eco strijder het gevecht succesvol wil aangaan met Endron en zijn leger aan alles behalve goeie bedoelde kornuiten.

Zij en hun kwaadaardigheid willen maar 1 ding : De aarde plunderen van alles wat dierbaar is/

Gameplay en feeling :

In Werewolf : The Apocalypse – Earthblood beheers jij als Garu weerwolf over jou 3 verschillende vertoningen die je strategisch en ter gepaste tijde zal dienen uit te oefenen.

Van menselijke vorm als Homid schakel je stealth alles uit van bewakers tot hacken van camera’s en veiligheid systemen zonder gespot te worden.

Maar naast je menselijke vorm heb je nog 2 dierlijke vormen : Lupus en Crinos,

Waar in Lupus je in wolf vorm rondwandelt en verkent tijdens de infiltratie, zal je in de Crinos vorm losbarsten van geweld en destructie als het dierlijke beest die in je heerst.

Alles is toegelaten om de natuur te verdedigen en in ware button bashen, agressie mode veeg je snel de ruimte leeg a la lego map.

Alles is vernietigbaar of zo goed als alles, maar let op je tegenstanders en stamina bar.

Info inwinnen, infiltreren en Endrons mannen uitschakelen staat op je hoge prioriteit list.

Dit allemaal met de begeleiding van de geesten der natuur die jou duidelijk maken dat je hun enigste hoop bent.

Grafisch:

Hoogvlieger is Werewolf : The Apocalypse – Earthblood niet zo zeer, met een thematiek sfeer die meer in de jaren 90 voorkwam en zelfs gedateerde beelden alsof de game even stil stond .. met de problematiek van developers naar verschillende Publishers liep Werewolf vertraging op.

Ergens merk je dan ook aan de game beelden en cut scenes dat deze dan ook niet werden behandeld met een HD versie.

Spijtig maar retro gamers zullen toch wel ergens de nostalgische buzz ervaren met de Xbox 360/Playstation 3 looks van de game.

Low budget maakt dan ook dat de makers van Cyanide moeten werken met de tools en capaciteit ze hebben…

Kunnen we best naast kijken als de belangrijkste delen goed zitten zoals het verhaal en gameplay.

Cahal zelf is een kale metalhead met een nogal flat look die 25 jaar geleden nog aanvaardbaar was.. ruige imago die voor het natuur strijd ?

De feeling is wat ongeloofwaardig…

Met een personage die een dramatiek verleden mee kreeg zou je denken dat er meer pit en ruige look in Cahal zat…

Nochtans in de intro en trailer zag deze er echt fenomenaal goed uit.

Herhaling:

Ondanks dat de Gameplay wel goed werd bedacht en ontwikkeld werd, voelen we veel een herhaling.

Elke kamer opnieuw is gevuld met aantal tegenstanders, beveiliging camera’s en een manier die je dient te zoeken stealth 1 per 1 ze neer te halen.

Iets dat simpel zou zijn, was het niet dat deze telkens een herhaling was zonder variatie in mogelijkheden… stealth of gewoon beestig te werk gaan en alles plat ruimen , het is zoals je het liefst verkiest.

Hierdoor gebruik je wel je volle skills door rond te sluipen, verkennen, stealth, stealth killen war kan, info winnen en veiligheid systemen uit te schakelen .. om vervolgens in rampage mode te gaan en alles te vernietigen tot er enkel een lege kamer over blijft.

Na de button bash zit je terug in dezelfde herhaling op je volgende fragment van Werewolf : The Apocalypse – Earthblood.

Conclusie :

No brainer en even vertier voor enkele minuten, zo mag je Werewolf : The apocalypse best omschrijven.

Topgame is het niet, alsook geen Tripple A label.

Een slechte productie kan je het zeker ook niet noemen.

De tanden des tijds vertonen hun sporen met een ouderwetse look en feeling alsof de game ergens in de jaren 90 is blijven happeren.

Plot en verhaal, samen met het concept mag er zijn maar had beter uitgewerkt kunnen worden zonder teveel herhalingen.

Gebaseerd op de World Of Darkness franchise zou nochtans Werewolf meer eer kunnen aandoen aan zijn naam, maar na de eerste paar levels is het al genoeg geweest om even over te schakelen naar een andere game.

Dialogen voelen warrig aan en nogal eerlijk gezegd “rommelig” per momenten.

De online scores zijn pijnlijk oprecht, al geven wij toch in onze mening aan Werewolf: The Apocalypse een

6,5/10

Nu verkrijgbaar op Playstation 4 en 5, Xbox One/S en de Series X/S , en windows PC