Review ‘Dancing on the edge’
Deze Britse dramaserie speelt zich af in Groot-Brittannië (Londen) in de vroege jaren 30.
Op de cover zien we de hoofdrolspelers en uiteraard het jazzorkest waarover het verhaal gaat.
Er staat ook duidelijk op vermeld dat ze winnaar zijn van een Golden Globe! Dit wekt natuurlijk de interesse bij de potentiële kijkers en de verwachtingen zijn hierdoor groter.
Omkadering:
Het verhaal gaat over een talentvol jazzorkest (de Louis Lester band) die op weg is naar succes en bekendheid. Echter zijn alle bandleden zwart en in deze tijden is het moeilijk om als zwarte persoon geliefd te zijn. Omwille van hun huidskleur worden ze niet meteen vriendelijk ontvangen.
Uiteindelijk ziet een vriend van hen en tevens muziekjournalist ‘Stanley’ hun talenten en verzorgt voor hen wat optredens voor het Londense rijk publiek en zorgt ervoor dat ze een vast contract krijgen om te spelen in het Imperial Hotel.
De manager van de band wordt te veeleisend en de band moet uiteindelijk alleen verder. Toch lukt dit en wanneer het onvermijdelijke gebeurt en er een van de bandleden vermoord wordt, beseffen de bandleden dat ze beter het land kunnen verlaten om zichzelf te redden…
Cast:
Deze acteurs mogen wel echt acteurs genoemd worden. Elk apart spelen ze hun rol zeer goed! Dit is echt fijn om naar te kijken. Hun inlevingsvermogen, mimiek en manier waarop ze hun rol spelen, spreken boekdelen. Dit kan niet van alle acteurs gezegd worden!
Chitwetel Ejiofor (leider van het orkest) is dan ook al heel veel in de prijzen gevallen voor zijn acteerprestaties. Hij is tevens te zien in de recente film (2015) ‘The Martian’.
De andere acteurs zijn mij niet zo bekend maar wisten me toch te verrassen. Vooral van Janet Montgomery wil ik meer zien.
Conclusie:
Naar mijn mening had de regisseur beter gewerkt met minder verhaallijnen en deze dan beter uitgewerkt. Een verhaallijn over het klassenverschil enerzijds en anderzijds de voortgang van het orkest. Daarnaast nog eens een paar liefdesaffaires en een mysterieuze moord die moet opgelost worden… met andere woorden, teveel om alles in deze korte serie uit te werken.
Ik vond het een moeilijk te volgen serie en ben absoluut geen fan. Ook mede doordat het zich afspeelt in de jaren 30 en ik meer hou van series die zich op dit moment afspelen. Ik hou ook zo niet van jazz-muziek, dit geeft natuurlijk ook een impact!
De lat lag te hoog en helaas werd niet aan de hoge verwachting voldaan! Maar de sfeer, muziek en acteurs waren wel top! Ook het decor en de kostuums zijn helemaal te gek!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.