Review: Mass Effect – Andromeda

5 jaar zijn verstreken sinds het einde in Mass Effect 3 en het lijkt ermee dat de triologie was afgesloten, geen vervolg, einde saga.

Fout dus !

De makers brengen nu een nieuwe editie van Mass Effect en smijten het volledig over een andere boeg.

Nuja .. andere makers dan onder licentie van EA en nieuwe engine ook.

Mass Effect Andromeda gaat verder dan deel 3, intergalactisch verder met een verhaal over een expeditie naar een vreemde planeet.

Nieuwe omgeving bied nieuwe mogelijkheden en in de 5 jaar dat ze afwezig waren hebben Bioware voldoende tijd gehad te herzien waar het kritisch fout ging in deel 3.

Verhaal:

600 jaar in cryogene statis gaat fout wanneer de crew wakker word en uitkijkt naar glorieuze gouden planeten.

Een 7 tal, elk uniek voor kolonisatie.

Niets is minder waar wanneer het Andromeda Initiatief uit hun lange slaap ontwaken.

5 leden waarvan elk lid een ras vertegenwoordigd.

Aan boord van Hyperion gaat een en ander fout bij hun aankomst in de Heleus cluster.

Een infectie, de Scourge heeft grotendeels de ruimte tussen planeten ingenomen.

De Scourge heeft de gouden planeten kapot gemaakt, met enkel een onleefbare omgeving die overblijft.

De Nexus dient op deze planeten te settelen en die mogelijkheid bestaat niet meer.

Alec Ryder en zijn Pathfinder team moeten dan ook op onderzoek uittrekken om deze expeditie toch een succes te maken en enkel zij kunnen het klaren.

Setting & Gameplay:

Verhaal voelt soms per momenten wat rommelig aan, maar eens je het hoofd erbij weet te houden krijg je toch wel een klare kijk.

Hoofddoel is natuurlijk de planeet en omgeving te verkennen in een weliswaar lineair pad.

Tijdens de dialogen krijg je een keuze in wat er gezegd word, soort TellTale systeem waarin jou keuzes de voortgang bepalen.

Voornamelijk  verzamel, verken en scan je de omgeving terwijl je een zoektocht verder zet om “The Tempest” een thuishaven te geven.

Net zoals in de vorige delen kan je natuurlijk ook upgrades uitvoeren en craften van nieuwe wapens, maar nieuw is toch dat je jou team op missies kan uitzenden zodat ze sterker terug keren dankzij nodige ervaring.

Extra punten wanneer je weet je groepen te koloniseren en leden uit cryoslaap te halen.

Tijdens een combat is het wennen dat dekking automatisch gebeurd en niet door een druk op de knop,  oude gewoonte die je niet snel afleert en zo je dood tegemoet zal springen.

Voice acting :

Een grote gemis is door de troebeleachting dat we niet het gevoel hebben alsof er een link aanwezig is in de interactie tussen de crewleden.

Grote woord die we droppen is een zware Cliché rollen die present zijn alsof we een B-film productie bekijken.

Door je dialogen kan je wel een relatie beginnen met personages die daadwerkelijk verloop hebben op Mass Effect: Andromeda.

Dating in een game dan ? Of gewoon de player uithangen ?

Die tijd om te weten zal je ook niet krijgen om te benutten gezien in een universum er tal van vreemde Aliens jou tegenstand geven.

Van cliché alien tot mechanische monsters, elk planeet heeft zo zijn “baddy”.

Grafisch :

Frostbite Engine doet natuurlijk meer dan effect leveren en setting.

Zo ook worden de sterren zalig weergeven aan de hemel en krijg je de beste plaatjes en omgevingen te zien waar Bioware met grootste pracht aan gewerkt heeft.

Wanneer een planeet weer bewoonbaar word gemaakt door Ryder krijg je zeker ook een visueel plaatje te zien en veranderde de teisterende door electrostorm planeten spontaan in een prachtige wereld.

Al deze pracht word ook niet in een mini-map geperst maar uitgebreid uitgestrekt in grote mappen.

Je zal dan snel ook een Nomad ontvangen zodat je met de rover ideaal kan verkennen.

Je zou dan ook verwachten dat al die pracht ook naar personage toe alles vlot en goed verloopt.

Jammer geniet niet ..

De gelaatstrekken van personages en mimiek voelen wat “cheap” aan, vreemde smiles alsof ze een of andere perverse, sadistische gedachte in hun hoofd hebben doen der niet echt aan leveren dat je liefde voor je personage zou voelen.

Alsook de emotie is niet van toepassing bij de situatie om dat moment.

Audio :

Qua sfeer natuurlijk brengt de soundtrack je zeker in de nodige stemming dankzij een heldere Frostbite engine.

Muziekscore weet je van de ene moment naar de andere in een mysterieuze stemming te brengen en in een uitmuntende audio voel je de scifi setting om de oren zoefen bij een actiemoment.

Multiplayer:

Al die actie, open wereld en natuurlijk mag hij niet ontbreken : de Multiplayer.

Beetje zelfde van het recept, je neemt controle over een personage en kiest een klasse die vooraf werd bepaald.

Voor de start kies je jou upgrades en dan begint de actie.

hordes tegenstanders verslaan , halsoverkop gebied verlaten., goed samenwerken…

Na elke ronde krijg je betere wapens, armor, upgrades dankzij lootboxes en zo sterker groeien in elke ronde.

Conclusie :

Bioware heeft na 5 jaar een nieuw deel van Mass Effect gebracht met een semi-succes.

Grafisch kon op paar puntjes beter, ook al is de wereld een pracht.

Content genoeg als je weet dat naast het verhaal ook side missies aanwezig zijn voor extra speeluren.

Het had wel beter gekund moesten de makers ook meer werk besteed hebben om die kleine pijnpunten weg te werken die o zo bekend staan in open wereld games.

Qua voice acting is niet alles een drama, maar met de correcte mimiek zou het ook een verschil maken.

Mass Effect – Adromeda is nu verkrijgbaar voor PC , XBox One & Playstation 4

Score :

7/10

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com
Geverifieerd door MonsterInsights