Het doek valt en het is over en uit voor Metal Gear Solid.

Met een schitterende afsluiting nemen Konami afscheid van een langlopende serie en wel te verstaan ook het beste deel ooit in de reeks.

The Phantom Pain geeft elke Metal Hear Fan dan ook de echte pij van het laatste deel die boordevol intrige zit en plottwisten.

6de deel zit er niet in gezien Hideo Kojima zijn vertrek al achter de rug heeft bij Konami.

Een zeer bittere pil om te slikken dus.

Verhaal :

Big Boss ontwaakt uit zijn coma,Zijn leger huurlingen en zijn thuisbasis werd hem ontnomen.

Blijkbaar zit een geheimzinnige Skull Face achter alles en daarom gaat Big Boss met de oude kameraden op wraaktocht om eens en vooral recht te zetten en te rechtvaardigen wat moet.

Hun reis brengt hun naar Afghanistan waar in een vrije wereld de speler de keuze krijgt wat hij doet of wil doen.

Gameplay :

Een open wereld wil dan ook zeggen een waaier aan mogelijkheden.
Tal aan interessante locaties,side missies en leuke opdrachten die beiden op het verhaal inspelen en ook de spanning erin houden.

Een helikopter houdt contact met je op je op te pikken en Big Boss bij te staan om naar een veilige locatie te brengen.

Je zou tijdens de vlucht je wanen in een 80’s leger serie als Tour Of Duty of iets dergelijk.

Enig nadeel is natuurlijk is dat verschillende missies zowat op hetzelfde neerkomen en als een herhaling kunnen aanvoelen.

Tuurlijk zit er variaties in, maar de opzet is zowat hetzelfde…

Gelukkig weet Konami hier goed op in te spelen en de verveling tegen te gaan.

Als het nu gaat om een doelwit uitschakelen, of soldaat redden of gewoon een infilratie.. de manier waarop je het doet is telkens anders.

Grafisch :

Met een prachtige 60 frames per minuut oogt deze slotstuk in Metal Gear Solid franchise als een parel in de ogen.

Zijn grote wereld bied dankzij realisme een waardig gevoel waarin je telkens opnieuw in opgaat.

Perfect om je ergens stealth te verbergen en je volgende tactiek klaar te stomen.

Zeker tijdens de nacht komt de ideale gelegenheid zich aanbieden.

Niemand ziet je tenslotte zo gemakkelijk snachts.

Online :

Met moeite kregen we toegang tot de servers van Komani om online te spelen, misschien nog een werkpunt op server kant toe.

Maar wanneer we online konden, was de mogelijkheid om de Forward Operating Base van andere spelers te bezoeken en infiltreren.

Een leuke gimmick waarin je ook de progressie van anderen kan verkennen…zonder betrapt te worden dan liefst.

Speelduur :

Speel je snel door, dan klaar jd de klus in 30uur ongeveer.

Maar deze speelduur word verlengt door het feit van nieuwe easter eggs, upgrades en missies waardoor je toch van een blijvende plezier blijft genieten.

De wereld is verspreid met tal aan side queesten zoals audio tapes verzamelen met klassiekers uit de jaren 80 of leer eens je paard op commando een dump nemen zodat een jeep erover uitglijden… yep, we zagen het !

Conclusie :

Farewel Metal Gear Solid , een waardige afsluiter is deze half gezien na het einde de volgende missies echt niets met elkaar te maken hebben.

Een grote climax in de eindfase van de game bleef uit wat een gevolg is vanwege de ( als we de geruchten mogen geloven) gebrek aan tijd tijdens de ontwikkeling toen bekend werd dat het doek zou vallen over de studio, of als we andere geruchten mogen geloven : kojima en Konami die een kleine geschil hadden met elkaar waardoor alles snel moest afgerond worden.

Niet te min blijft The Phantom Pain een waardige deel, of zelfs slotdeel op de franchise en das dan ook dankzij de nooit eerder vertoonde variatie op de gameplay en de open wereld.

Missies komen vaak terug maar weten de nodige variatie te leveren en dus is het ook na deze 5de deel over en uit voor Metal Gear Solid reeks.

Score :
8/10