Review: Shadowrun Sixth World – The Neo-Anarchist Streetpedia

SHADOWRUN: THE NEO-ANARCHIST STREETPEDIA

Uitgeverij: Catalyst Game Labs

Auteur: Russell Zimmerman, CZ Wright, Clifton Wright, Thomas Willoughby, RJ Thomas, Scott Schletz, Grant Robinson, Steven ‘Bull’ Ratkovich, O.C. Presley, Romain Pelisse, Philip Lee, Jason Hawks, Jason M. Hardy, Kevin Czarnecki, Raymond Croteau, Brooke Chang

Jaar: 2019 Inhoud: 1 hardcover boek (128 blz.) 

 

Shadowrun: The Neo-Anarchist Streetpedia markeert de overgang van Shadowrun Fifth Edition naar Sixth World en doet dat zonder enige spelregels te vermelden. Het boek is opgevat als een soort encyclopedie of Wikisite, maar dan wel in het formaat dat je gewend bent van de nieuwste Shadowrun-incarnatie, zonder de ‘crunch’.

The Neo-Anarchist Streetpedia begint met een overzicht van wat neo-anarchisten precies zijn en we leren dan ook meteen dat ze elkaar proberen te helpen, vaak door informatie te delen. Na het traditionele kortverhaal wordt daar nog even op iets academischere wijze verder op ingegaan, maar daarna krijgen we een alfabetische opsomming van allerlei thema’s: gebeurtenissen, belangrijke personen, locaties, en allerlei verschillende wezens. Alles is geschreven vanuit de eerste persoon, maar wie dat dan is, kan variëren van onderwerp tot onderwerp. Hoe dat precies uitpakt, lees je hier beneden.

De wereld

We leven in het jaar 2080. Megacorporaties bezitten enorm veel macht en een virus heeft er samen met de terugkeer van magie in de wereld voor gezorgd dat heel wat mensen worden geboren als de fantasyrassen die je ook kent uit de literatuur (en andere rollenspelen), waaronder Elves, Dwarves, Trolls, en Orks.

In deze Streetpedia krijgen we haast meteen al een waarschuwing van een shadowrunner (een soort huurling) die schijft over het Europese AG Chemie, een plasticgigant die verantwoordelijk is voor bepaalde polymeren die ook in cybernetische upgrades vervat zitten. Even verderop komen we meer te weten over terroristenorganisatie Alamos 20K en op dezelfde pagina blijkt dat zelfs magiekenners moeite hebben om te beschrijven wat alchera (manifestaties van andere vlakken van bestaan) precies zijn.

De missie van de Aleph Society – mensen die hun magische krachten hebben verloren helpen om die terug te vinden – wordt al een stuk akeliger als je beseft dat de enige normale mensen die tot nu toe magie wisten te beoefenen eerst een of ander duister pact hebben gemaakt met entiteiten als insectentotems en demonische entiteiten.

Het is inderdaad vreemd dat het Apep Consortium – een winstgevend bedrijf dat zich bezighoudt met het recupereren van archeologische artefacten – de gevonden voorwerpen niet lijkt te verkopen of dat zo weinig mensen rekening lijken te houden met het feit dat megacorporatie Evo wordt geleid door een Naga, een ras waarvan bekend is dat het er behoorlijk supremacistische ideeën nahoudt, zonder dat de positie van de CEO meer in vraag wordt gesteld. Wist je trouwens dat de SIN van ‘corporate SINners’ die tekenen bij een bedrijf aan die corporatie gehecht blijft, waardoor er geen jobs buiten dat bedrijf meer kunnen aangenomen worden – een soort moderne vorm van slavernij? Of dat je een ritueel kunt uitoefenen om de krachten van een kaart uit de Sixth World Tarot te activeren? Misschien baart vooral het bestaan van de buitendimensionale Terrors je veel meer zorgen? Wat er ook van zij, er zijn heel wat meer en minder bizarre dingen aan het gebeuren in de Sixth World.

Omdat alles mooi alfabetisch gerangschikt is, is het erg gemakkelijk om een bepaald onderwerp op te zoeken, maar het is ook vaak erg duidelijk dat de informatie die we voorgeschoteld krijgen is gemengd met de persoonlijke mening van de persoon die de tekst heeft geschreven. Daardoor spreken de blokken informatie elkaar vaak tegen, wat voor sommige rollenspelers wellicht een stevig minpunt zal vormen. Wij hebben echter een lichtjes andere mening.

De meeste dingen die hier behandeld worden, kennen we immers al uit het basisboek en de officiële uitbreidingen en bovendien is er enorm veel objectieve informatie te vinden op het internet, zoals op www.shadowrun.fandom.com. Als je Shadowrun: The Neo-Anarchist Streetpedia echter begint te kijken als een schatkist aan ideeën, begint de bruikbaarheid ervan echter snel te dagen. Zo stelt de encyclopedie-achtige aanpak je in staat om erg snel iets op te zoeken en een beeld ervan te vormen. Of dat dan volledig klopt, kan je als spelleider natuurlijk zélf bepalen. Alleen al door het boek bladeren, was voor ons genoeg om met heel wat avonturen op de proppen te komen. Wil je ook checken wat er zeker aan de hand is, dan kan je dat natuurlijk snel op het internet opzoeken.

Personages

De Sixth World is bevolkt met heel wat bizarre, boeiende, krankzinnige, rivaliserende, vijandelijke, en ronduit gevaarlijke personages. Gelukkig is niet iedereen zo en is het zeker ook mogelijk om steun en zelfs vrienden te vinden in deze technologisch sterk geavanceerde toekomst.

De allereerste vermelding in The Neo-Anarchist Streetpedia is een personage: de draak Aden, die volgens de shadowrunner die aan het woord is maar om twee dingen geeft: haar eieren en haar ‘dracoform’ dienaars beschermen en zoveel mogelijk (antieke) voorwerpen met historische betekenis vergaren, of ze nu veel waard zijn of niet. Zelf lijkt ze daar trouwens behoorlijk wat geld voor over te hebben.

De persoon die de beschrijving van Danielle de la Mar – misschien wel de meest invloedrijke persoon in de hele wereld – op zich heeft genomen, twijfelt er overigens aan of deze decadente socialite er niet zélf voor heeft gezorgd dat haar voormalige echtgenoot haar bedroog met een jongere vrouw. Het gevolg was een scheiding die de la Mar – zelf al erfgename van een enorm fortuin – nog rijker maakte en haar in staat stelde om nog harder van leer te trekken tegen een vrije en open Matrix. Zou de nieuwe Matrix er wel ooit gekomen zijn zonder haar inmenging? De auteur twijfelt er duidelijk aan.

Wat gedacht, trouwens, van cultureel icoon Karl Combatmage, die er bijna eigenhandig voor heeft gezorgd dat het imago van shadowrunners bij velen heel wat positiever is dan je zou verwachten van huurlingen die hun diensten veelal aanbieden aan de Mr. Johnsen die het meeste betaald? De exploten van de vechtmagiër en zijn team worden nu al decennialang gevolgd via allerlei series, films, spin-offs, Matrixgames, VR-sims en een heel resem aan producten (waaronder cyberogen en een met opium verrijkt parfum).

Bovenstaande is maar een kleine greep uit de markante personages die in de Streetpedia worden vernoemd en we vermoeden dat zelfs spelleiders die al erg vertrouwd zijn met de Sixth World nog geregeld zullen glimlachen bij het lezen over de wezens die hun ‘setting’ bevolken. Natuurlijk vind je niet iedereen terug die in de vele leesboeken, computergames, cardgames, en rollenspelsupplementen wordt vernoemd, maar het aanbod is nog steeds behoorlijk groot. Knap!

Het systeem

Over het systeem kunnen we deze keer kort zijn: er staan helemaal geen regels in dit boek! Zelfs de statistieken voor de verschillende personages ontbreken (al zijn die vaak elders terug te vinden). Daardoor is The Neo-Anarchist Streetpedia echter bruikbaar voor verschillende edities van Shadowrun, al moet je dan natuurlijk wel stoppen bij een bepaald jaar (aangezien elke nieuwe incarnatie van het rollenspel de tijdlijn verder de toekomst induwt). Handig.

Bronmateriaal

Als bronmateriaal is The Neo-Anarchist Streetpedia natuurlijk van goudwaarde – niet zozeer omdat er weinig nieuws in staat, maar vooral omdat het allemaal handig alfabetisch gerangschikt is en het toch nog vaak gemakkelijker is om snel iets in een boek op te zoeken – tenminste, zolang dat boek relevant en goed georganiseerd is – dan eerst de laptop te moeten openslaan. Bovendien ‘meesteren’ heel wat spelleiders al met hun computers als hulpmiddel en kunnen ze zich dankzij dit boek concentreren op andere (digitale) prioriteiten. De grootste kracht is echter net wat sommige recensenten aanduiden als de grootste zwakheid, namelijk het feit dat de informatie niet altijd even objectief is en sommige vermeldingen elkaar zelfs tegenspreken. Daardoor voelt alles organisch aan en fungeert dit boek als ideeënbank, met de mogelijkheid om online of in het basisregelboek objectievere informatie op te zoeken. Een slimme zet, vinden we zelf, al blijkt lang niet iedereen ons gelijk te geven.

Schrijfstijl

Zoals wel vaker gebeurd als je werkt met heel wat verschillende auteurs, is de schrijfstijl in The Neo-Anarchist Streetpedia een van de zwakste punten. Aan de ene kant zorgt dat er immers voor dat je wel degelijk het gevoel krijgt teksten te lezen van meerdere neo-anarchisten, aan de andere kant slaagt niet elke échte schrijver erin om de shadowrunner die hij of zij een stem probeert te geven ook met voldoende eigenheid te injecteren. Het ontbreken van een centrale autoriteit doet het boek niet veel goeds en soms voelt het wel aan alsof je iets te veel weinig evocatieve tekst moet doorworstelen voor je echt opgewonden wordt van wat je te lezen krijgt. Dat gezegd zijnde, is het ook soms een plezier om meer te ontdekken over een bepaald onderwerp, waardoor we met gemengde gevoelens blijven zitten.

Lay-out en illustraties

De indeling van de Streetpedia is opgevat als een soort encyclopedie en dus is een echte index niet nodig: je vindt alles toch al mooi alfabetisch geordend in de inhoudstabel vooraf. In een tijd waarin we vaak kleurencodes gebruiken, lijkt het misschien wel een beetje jammer dat er niet op een of andere manier al meteen kan afgeleid worden bij welke letter we zijn aanbeland, maar waarschijnlijk zouden 26 kleuren op 128 pagina’s toch een beetje te veel van het goede geweest zijn. De illustraties zelf zijn (buiten een aantal digitale weergaven van locaties die hier niet op hun plaats aanvoelen) overigens ietsje consistenter dan de tekst en passen mooi binnen het geheel, maar toch hadden we best wel wat meer willen betalen voor extra afbeeldingen en meer pagina’s. Misschien een idee voor de volgende Streetpedia, dan?

Samengevat

Er is al enorm veel droge informatie over Shadowrun en de Sixth World beschikbaar – via de Shadowrun Sixth World Almanac of de online Wikisite, bijvoorbeeld. Dat The Neo-Anarchist Streetpedia voor een andere aanpak kiest en verschillende protagonisten aan het woord laat, is dus zeker een verdedigbare keuze en bovendien eentje die misschien wel nog meer inspirerend kan werken dan het simpelweg herhalen van wat we al weten. Helemaal volledig is het boek niet – we kunnen wel enkele gebeurtenissen en personages aanhalen die we hier niet konden aantreffen – maar als naslagwerk met prikkelende waarde kunnen we deze Streetpedia van harte aanbevelen. Een goeie koop, dus.

Meer info: www.shadowruntabletop.com

Recensie door: Dirk Vandereyken